پسرک پدربزرگش را تماشا کرد که نامه ای می نوشت.
بالاخره پرسید : ماجرای کارهای خودمان را می نویسید؟درباره ی من می نویسید؟
پدربزرگش
از نوشتن دست کشید و لبخند زنان به نوه اش گفت: درسته درباره ی تو می
نویسم اما مهم تر از نوشته هایم مدادی است که با آن می نویسم.می خواهم
وقتی بزرگ شدی مانند این مداد شوی!
پسرک با تعجب به مداد نگاه کرد و چیز خاصی در آن ندید و گفت:اما این هم مثل بقیه مدادهایی است که دیده ام .
پدربزرگ پاسخ داد:بستگی داره چطور به آن نگاه کنی .در این مداد ۵ خاصیت است که اگر به دستشان بیاوری،تا آخر عمرت با آرامش زندگی می کنی .
صفت اول:
می توانی کارهای بزرگ کنی اما نباید هرگز فراموش کنی که دستی وجود دارد که حرکت تو را هدایت می کند.
اسم این دست خداست. او همیشه باید تو را در مسیر ارده اش حرکت دهد .
صفت دوم:
گاهی
باید از آنچه می نویسی دست بکشی و از مداد تراش استفاده کنی. این باعث می
شود مداد کمی رنج بکشد اما آخر کار ، نوکش تیزتر می شود. پس بدان که باید
رنج هایی را تحمل کنی چرا که این رنج باعث می شود انسان بهتری شوی.
صفت سوم:
مداد
همیشه اجازه می دهد برای پاک کردن یک اشتباه از پاک کن استفاده کنیم. بدان
که تصحیح یک کار خطا ، کار بدی نیست. در واقع برای اینکه خودت را در مسیر
درست نگهداری مهم است.
صفت چهارم:
چوب یا شکل خارجی مداد مهم نیست، زغالی اهمیت دارد که داخل چوب است. پس همیشه مراقبت درونت باش چه خبر است .
صفت پنجم:
همیشه
اثری از خود به جا می گذارد . بدان هر کار در زندگی‌ات می کنی ردی به جا
می گذارد و سعی کن نسبت به هر کاری می کنی هوشیار باشی و بدانی چه می کنی.
یه سوال مهم:شما تصمیم ندارید که قالب این وبلاگ رو عوض کنین؟این همه قالبای خوشگل و متنوع تو اینترنت هست چرا گیر دادین به یه قالب تاریک و خسته کننده و دلگیر؟عوضش کنید پیلیز(please)!
نظرتون راجع به اتود چیه!!!!
درباره ی تعویض قالب موافقم٬ میتونیم چند تا قالب رو انتخاب کنیم
٬ بعدش بچه ها یکیشو انتخاب کنن!
مرسی از یادآوری های نکات زندگی
خیلی قشنگ بود مرسی
متن قشنگی بود ولی بعضی از مدادا هستن که فقط سیاه کاری میکنن و نقطه ی سفیدی رو صفحه نمیذارن. این یه صفت خوبه یا بد؟
در مورد قالب هم بنظر من اگه هر سال روز تولد وبلاگ قالبو عوض کنیم یه چیز قشنگی میشه.
متن زیبایی بود ، اگه میشه از این جور متنا بیشتر بذارین.
والا ما که بابابزرگمون از مکه برمیگشت یه باکس از همین مدادای چینی آورد که از بس روکشش سر بود خوب توی دست چفت نمیشد چوبشم نم داشت و به هیچ وجهی نمیشد با تراش نوک بگیریش نوکشم اینقد کلفت بود که اگه ۱۰ بارم با پاک کن پاکش میکردی باز یه ردی از خود به جا میذاشت تازه شم نه ریخت و قالب داشت نه مغز آنچنانی خلاصه یه روز با یکی از همین مدادا داشتم تمرینای دیفرانسیل رو حل میکردم که داداش کوچیکترم ازم پرسید داداشی تمرینای سفیدگره؟گفتم آره.اما مهم تر از اون اینه که سعی کنی همیشه تو زندگیت مثل یه اتد سرتو بالا بگیری نه مثل این مدادای چینی!!!!
خیلی نایس بود.