این مردم نازنین!

با سلام به همه دوستان

از اینکه برای حضور من در وبلاگ زیباتون رای مثبت دادید سپاسگذارم .و خیلی خوشحالم که دوستان گلی چون شما دارم .

اخیرا کتاب این مردم نازنین نوشته اقای رضا کیانیان هنر پیشه معروف و محبوب سینما و تلویزیون رو میخوندم که خیلی جالب بود . دو تا از داستانهای کوتاه رو براتون میذازم(داستانها بر اساس وقایعی است که برای ایشان اتفاق افتاده به ادامه مطالب برید)

داستان اول

در اتومبیلى بودم که هر روز صبح مرا به سرِ صحنه فیلمبردارى مى‏برد. مرد مؤدبى بود. گفته بود که چند سالى در ژاپن بوده. پول و پله‏اى جمع کرده و به ایران برگشته، با اتومبیلش در خدمت فیلم بود.

 از خانه تا محل فیلمبردارى تعریف مى‏کرد و یا مى‏پرسید. از همه چیز و همه جا و همه کس. به مردم خودمان هم خیلى انتقاد داشت. که همدیگر را رعایت نمى‏کنند. نزدیکى‏هاى محلى فیلمبردارى به یک ترافیک برخوردیم. کمى صبر کرد. کمى به این طرف و آن طرف نگاه کرد. و کشید به سمت چپ، یعنى سمتى که اتومبیل‏هایش از روبرو مى‏آمدند. که ترافیک را رد کند. کار او باعث شد که در مسیر مقابل هم یک گره ترافیکى ایجاد شود. سعى کرد گره را رد کند ولى دیگر دیر شده بود. هر دو طرف خیابان بند آمد. من فقط او را نگاه مى‏کردم. گفت : مى‏بینین، یک ذره فداکارى وجود ندارد.

 از همه دلخور بود.

 گفتم : طرف ما ترافیک بود. اون طرفى‏ها که داشتند راهشونو مى‏رفتند. شما خلاف رفتى و راهشونو بستى.

 گفت : من کار دارم مثل اونا که بیکار نیستم!

داستان دوم                                                                                     

نمى‏دانم چرا، ولى روزهاى تعطیل و بخصوص تعطیلات مذهبى بیشتر مردم در خیابان‏ها هیچ قانونى را رعایت نمى‏کنند.

 از هر جایى مى‏گذرند و به هر طرف که بخواهند مى‏رانند.

 یک روز عاشورا که از خانه حافظ احمدى برمى‏گشتم، نذرى گرفته بودم و به خانه مى‏بردم. به چهارراهى رسیدم و چراغ قرمز شد. ترمز کردم و ایستادم. اتومبیل پشتى که گویا انتظار نداشت من ترمز کنم، با شدت بیشترى ترمز کرد تا به من اصابت نکند.

 بوق زد که حرکت کن. با اشاره چراغ قرمز را نشانش دادم. پیاده شد و گفت :

 نوکرتم، امروز مال امام حسینه. چراغ قرمز و سبز نداریم. راه بیفت.

 به من که رسید. مرا شناخت. سلام کرد و گفت : از شما بیشتر از اینا انتظار داشتیم. یک هنرپیشه باحال که روزعاشورا پشت چراغ‏قرمز واى‏ نمی‏سته. شورحسینت کجارفته؟